1. Fermentor umyj i zdezynfekuj. Zrób to zgodnie z instrukcją na opakowaniu środka do dezynfekcji.
2. Z puszki zdejmij wieko i wyjmij drożdże. Zedrzyj papierową obwolutę.
3. Włóż zamkniętą puszkę do gorącej wody (zawartość łatwiej będzie wylać).
4. Do wyparzonego kubka wlej około 100ml przegotowanej, wystudzonej (poniżej 30 stopni C) wody, wsyp drożdże, nie mieszaj, przykryj kubek folią aluminiową.

5. Do garnka nalej 2,5-3l ciepłej wody, dodaj ekstrakt niechmielony. Pamiętaj aby ciągle mieszać! (zamiast ekstraktu słodowego można użyć glukozę, która złagodzi smak piwa, bardzo łatwo się rozpuszcza i jest całkowicie fermentowalna, lub ekstrakt słodowy w proszku, dzięki któremu uzyskasz prawdziwie pełne piwo o 100-procentowym naturalnym charakterze). Kiedy ekstrakt niechmielony rozpuści się w wodzie, wlej do garnka zawartość puszki Brekwit, gotuj całość 10-15 minut mieszając tak, aby nie przypalić brzeczki (gotowanie brzeczki nie jest konieczne, gdyż koncentrat jest gotowany przed puszkowaniem jednak zagotowanie roztworu zmniejszy szanse zakażenia brzeczki, a w żaden sposób nie wpłynie negatywnie na późniejszą jakość piwa).
6. Przelej zawartość garnka do zdezynfekowanego fermentora i uzupełnij zimną wodą do 21l. Wystarczy zwykła kranówka. Jeśli obawiasz się o jakość mikrobiologiczną swojej wody, to możesz ją przegotować i wystudzić. Możesz też użyć wody mineralnej ze sklepu. Brzeczkę trzeba napowietrzyć, więc dobrze jest całość intensywnie mieszać.

1. Zamieszaj drożdże w kubku. Sprawdź temperaturę przygotowanej brzeczki. W zależności od Brewkitu producent zaleca temperaturę zadawania drożdży. Jeśli temperatura brzeczki jest wyższa niż zalecana, wówczas brzeczkę trzeba schłodzić np. wystawiając fermentor do chłodnego pomieszczenia lub zimą na zewnątrz. Do pomiaru temperatury (oczywiście wcześniej zdezynfekowanego) można użyć termometru szpilkowego.

(PAMIĘTAJ drożdże żyją tylko w określonej temperaturze, temperatura powyżej 28°C może je zabić a wtedy fermentacja nie wyjdzie).

2. Zanim dodasz drożdże, sprawdź cukromierzem zawartość cukru w piwie. Wartość zanotuj.

3. Zamknij fermentor pokrywką z rurką fermentacyjną. Do rurki nalej wody.
4. Fermentor ustaw w miejscu o temperaturze pokojowej, od czasu do czasu sprawdź czy fermentacja przebiega prawidłowo. Etapy fermentacji:

1. Zanim rozlejesz piwo do butelek, pobierz próbkę piwa do menzurki pomiarowej i zmierz ponownie zawartość cukru za pomocą cukromierza. Wartość zanotuj. Z otrzymanych w ten sposób dwóch wartości można wyliczyć w przybliżeniu jaką wartość alkoholu ma nasze piwo.

2. Przygotuj około 40 czystych szklanych butelek o pojemności 0,5l (butelki mogą być również plastikowe PET, jednak piwo w butelkach PET można przechowywać nie dłużej niż 6 miesięcy, podczas gdy rozlane do butelek szklanych, może być w nich przechowywane nawet 18 miesięcy!!!).

3. Po zakończonej fermentacji przelej młode piwo do nowego czystego fermentora z kranikiem u dołu za pomocą wężyka, zasysając piwo od góry, aż do momentu pojawienia się osadu drożdżowego na spodzie.

4. Refermentacja - termin używany w piwowarstwie oznaczający wtórną fermentację w butelkach. Refermentacja wpływa na zwiększenie stężenia ekstraktu piwa, zwiększenie zawartości dwutlenku węgla i osadów drożdżowych, zmienia również wartość pH piwa. Aby otrzymać refermentację w butelkach, należy dodać do każdej butelki po pół łyżeczki cukru, glukozy lub suchego ekstraktu słodowego (ogólna dawka cukru lub glukozy dodawana do 23l piwa nie powinna być większa niż 200g (zalecam 100g)). Najwygodniejsza w użyciu jest specjalna miarka do cukru.

PAMIĘTAJ, że zbyt duża dawka cukru może spowodować eksplozję butelki !!!

5. Zamknij szczelnie butelki nowymi metalowymi kapslami za pomocą kapslownicy stołowej lub ręcznej i wstrząśnij w celu rozpuszczenia cukru (przed kapslowaniem warto sparzyć kapsle gorącą wodą w celu dezynfekcji).

6. Butelki z piwem pozostaw na około tydzień w temperaturze pokojowej, aby piwo się nagazowało (Nie przechowywać w bezpośrednim nasłonecznieniu). Po tym czasie, jeśli masz taką możliwość, przenieś piwo do chłodniejszego pomieszczenia (młode piwo, dzięki cukrom które dodałeś do każdej butelki naturalnie się nagazuje dwutlenkiem węgla (CO2)).

1. Czas oczekiwania na spożycie piwa po refermentacji w butelkach, zależy głownie od warunków gdzie było leżakowane piwo. Przyjmuje się, że piwo po 14 dniach od butelkowania jest już nagazowane. Jeśli nagazowanie jest zbyt małe oraz piana jest słaba, piwo powinno dalej leżakować. Przyjmuje się, że:

• piwa pszeniczne – leżakowanie powinno trwać 2 tyg,

• piwa mocno chmielone: IPA, Black IPA, Single Hop - leżakowanie powinno trwać 1 miesiąc,

• piwa ciemne: Koźlak, Porter, Stout itp. - leżakowanie powinno trwać 2 miesiące,

• piwa o dużej zawartości alkoholu: Porter Bałtycki, English BarleWine, RIS – leżakowanie powinno trwać powyżej 6 miesięcy.

2. Piwo w butelkach będzie klarowne, a na ich dnie będzie widoczny naturalny osad drożdżowy, dzięki któremu piwo będzie utrzymywało najwyższą jakość przez 18 miesięcy (osad na dnie butelek jest całkowicie naturalny, bezpieczny a nawet zdrowy).

Pierwszym problemem, który napotykamy przy rozlewaniu to odpowiednia zawartość dwutlenku węgla w piwie. Z pomocą idzie nam miarka do cukru, którą musimy wsypać odpowiednią wartość glukozy do butelki. Nie może być go ani zbyt dużo ani zbyt mało. Do rozlewania piwa nadają się wyłącznie butelki zapewniające stałe ciśnienie. Powinny być wytworzone z ciemnego szkła, ponieważ piwo jest wrażliwe na działanie światła. Dodatkowo musimy mieć kapslownice oraz kapsle do jednorazowego użytku.

Oprócz kapsli możemy posłużyć się zamknięciem pałąkowym (porcelanowym), przystosowanym do odpowiednich butelek lub uniwersalne zamknięcie typu Swing.